EN ÇOK DA KENDİMDEN NEFRET EDİYORUM

Herkes nefret eder. Özellikle tasvip etmediği davranışları bir başkası yapınca daha çok nefret eder. Beğendiği davranışları da bir başkasında görünce yine ondan nefret eder. Tasvip etmediğimiz davranışları gün geliyor biz de yapıyoruz. Ne kadar kendimizi seviyoruz desek de aslında kendimizden de nefret ediyoruz. Bunu hiç düşünmedik belkide fırsatımız olmadı kendimizi eleştirmekden. Başkalarının ne düşündüğü umurumuzda olmasa belki de hiç olmayacak gözüyle baktığımız insanlarla evlenirdik. Başkalarının ne düşündüğü umurumda değil diyen insan aslında başkalarını en çok umursayan ve en çok da onlardan nefret eden insandır. Hep bir gizli kalmış düşünceler hep bir geç kalmışlık. Hani en çok kendimizi seviyoruz ya şu dünyada en çok da kendimizden nefret ediyoruz. Derler ya hep 'insan her zaman en çok sevdiğinden nefret eder'. Şimdi daha iyi anlıyorum. Sebebi sensin. Bir başkasını ne kadar az seversen o kadar az nefret edersin. Kendini de ne kadar az seversen hayatı o kadar iyi yaşarsın. Kendini az sevmek demek kendini düşünmemek demek değildir. Hep buradan doğar yanlış anlaşılmalar. Kendini çok düşüneceksin ve çok sevmeyeceksin. Çok sevgi her zaman taraflardan birine  zarar vermiştir. Ama boğarak, ama sıkarak, ama üzerek, ama üzülerek. Hep zarar ziyan. Ne kadar çok sevgi o kadar çok nefret. Ne kadar çok kendinden ummadığın davranış sergiler isen o kadar çok kendinden nefret edersin 'ah salak kafam ben bunu nasıl yaptım, ah geri zekalı'. O kadar çok hayata geç kalınmışlık yaşarsın bu ufak çaplı bunalımlarla. E ozaman ne diyoruz 'Seviyorum öyleyse nefret ediyorum'. En çok da kendimden nefret ediyorum.